تأثیر آموزش روانی خانواده بر سیر بهبودی بیماران مبتلا به اختلال های خلقی

چکیدههدف: بررسی حاضر با هدف تعیین میزان اثرات دانش و مهارت های خانواده بر سیر بهبودی مبتلایان به اختلال های خلقی انجام شد. روش: در یک کارآزمایی بالینی، 31 بیمار مبتلا به اختلال های خلقی مراجعه کننده به بیمارستان گلستان شهر اهواز و خانواده هایشان به تصادف در دو گروه آزمایش و گواه جای داده شدند. در گروه آزمایش، جلسات آموزش روانی خانواده، در شش جلسه هفتگی برگزار گردید. برای گردآوری داده ها از پرسش نامه عملکرد خانواده مک مستر و مقیاس های افسردگی همیلتون- 17، ارزیابی مانیای بچ- رافائلسن و ارزیابی میزان عملکرد کلی، بهره گرفته شد. یافته ها: پس از مداخله، دو گروه از نظر سطح سازگاری خانواده تفاوت آماری معنی دار داشتند (01/0p<). تفاوت معنی داری در دو گروه از نظر شدت علایم و عملکرد کلی بیمار پیش از ترخیص، در هنگام ترخیص و سه ماه پس از مداخله دیده نشد. هم چنین نتایج تفاوت معنی داری را از نظر ارتقاء پیروی از دستورات دارویی میان دو گروه آزمایش و گواه نشان نداد. نتیجه گیری: آموزش روانی خانواده می تواند بر میزان سازگاری خانواده تأثیر بگذارد. لزوم تأمین حمایت های آموزشی، اجتماعی و مشاوره ای و تشکیل شبکه های اجتماعی برای خانواده ها و بیماران ضروری به نظر می رسد.